Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς όταν τα παιδιά τους είναι στην εφηβεία

Η πίεση των γονέων

Ιδιαίτερα σημαντικός είναι  ο ρόλος των γονέων όταν τα παιδιά είναι στην εφηβεία. Οι γονείς ασκούν από την πλευρά τους πίεση στα παιδιά, ενώ παράλληλα είναι χαμένοι σε έναν τρόπο ζωής πάρα πολύ δύσκολο.

Ενώ στην πρώτη καραντίνα τα παιδιά δυσκολεύτηκαν επειδή έμεναν πολλές ώρες με τους γονείς τους, στη συνέχεια, ο καθένας αποστασιοποιήθηκε και απομονώθηκε στο δικό του κόσμο.  

«Η δυσκολία είναι μεγαλύτερη στις πόλεις και ιδιαίτερα στην Αθήνα. Η Αθήνα είναι μία πάρα πολύ δύσκολη πόλη αυτή τη στιγμή για να ζει κανείς και ιδιαίτερα για τους εφήβους. Γιατί οι ρυθμοί της ζωής είναι πάρα πολύ έντονοι. Οι γονείς δουλεύουν πάρα πολλές ώρες, ενώ υπερασχολούνται και οι ίδιοι με τα κοινωνικά δίκτυα. Αυτό είναι μία πολύ αρνητική επίδραση. Γιατί πέρα από το παράδειγμα που δίνουν, αφιερώνουν πολύ χρόνο σ’ αυτά και δεν περισσεύει για να ασχοληθούν με τα παιδιά και να επικοινωνήσουν ουσιαστικά μαζί τους. Αυτά ενδεχομένως να αντιδρούν σε κάθε προσέγγιση, λόγω της εφηβείας, και οι γονείς βολεύονται στο ότι τα παιδιά δεν θέλουν να μιλήσουν», εξηγεί η κ. Κωνσταντοπούλου.

Το δυσοίωνο μέλλον

Η φυσιολογική μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, ήταν πάντα δύσκολη, τώρα όμως πανικοβάλλει τα παιδιά καθώς η ενήλικη ζωή φαίνεται να έχει περισσότερες δυσκολίες. Γι’ αυτό και συχνά δεν θέλουν πλέον να κάνουν οικογένεια. Τους φαντάζει πάρα πολύ δύσκολο να ανταποκριθούν σε αυτό το «πακέτο» των απαιτήσεων και υποχρεώσεων.

«Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και πολλές φορές δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν. Από την άλλη πλευρά οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους επιστήμονες. Την ίδια στιγμή, οι προοπτικές για τη μετέπειτα ζωή ματαιώνουν τα παιδιά και τους δημιουργούν ένα κενό αλλά και φόβο για την ενηλικίωση. Το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο. Μετά από μία οικονομική κρίση, ήρθε μία υγειονομική, η οποία θα φέρει άλλη μία οικονομική κρίση. Οι έφηβοι πάντα ψάχνουν το νόημα της ζωής τους. Τώρα, όμως, είναι πολύ πιο δύσκολο να το βρουν. Αυτό παλαιότερα το βλέπαμε περισσότερο στους ενήλικες. Οι έφηβοι είχαν και τα όνειρά τους, τα οποία πλέον είναι πολύ περιορισμένα», εξηγεί η κ. Κωνσταντοπούλου.

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς

Οι γονείς συχνά αντιλαμβάνονται καθυστερημένα τα προβλήματα των παιδιών τους. Ωστόσο, η έγκαιρη διάγνωση είναι καίριας σημασίας για την αντιμετώπισή τους και τη μετέπειτα πορεία τους.

«Οι γονείς πρέπει να ιεραρχήσουν τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις και να μην προσπαθούν να τα κάνουν όλα μαζί. Τα παιδιά μας είναι προτεραιότητά μας και χρειάζονται αφοσίωση κατά τον χρόνο που περνάμε μαζί τους. Πολλές φορές έρχονται οι γονείς και μιλούν για τα παιδιά τους, αγνοώντας τις δικές τους συμπεριφορές. Και μετά πιέζουν τα παιδιά και έχουν απαιτήσεις από αυτά, στις οποίες δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε οι ίδιοι. Οι γονείς θα πρέπει όταν είναι εκεί, να είναι εκεί 100%», υπογραμμίζει η κ. Κωνσταντοπούλου.

Παράλληλα, οι απαιτήσεις των γονέων από τα παιδιά, συχνά ξεπερνούν τις δυνατότητές τους, προκαλώντας τους άγχος και ενοχές.

«Οι γονείς περιμένουν από τα παιδιά τους τα πάντα, ενώ θα έπρεπε να περιμένουν μόνο αυτά που μπορούν τα παιδιά να δώσουν. Το λένε, το δείχνουν μέχρι πού μπορούν. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι δεν πρέπει να τα κινητοποιούν για κάτι καλύτερο. Αλλά είναι σημαντικό αυτό να γίνεται με μέτρο, με τρόπο και χωρίς πίεση. Πρέπει να αποδέχονται τα παιδιά με τις ικανότητές τους, όποιες κι αν είναι αυτές και να μην τα αντιμετωπίζουν ανάλογα με τις δικές τους προσδοκίες».

Ποια είναι όμως τα σημάδια που δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά; Την απάντηση δίνει η ειδικός:

«Αυτό που πρέπει να κινητοποιήσει τους γονείς είναι η υπερβολική ευερεθιστότητα. Οι έφηβοι είναι από τη φύση τους ευερέθιστοι, αλλά σε αυτήν την περίπτωση η ευερεθιστότητα έχει τα … πάνω της και τα κάτω της. Η καταθλιπτική ευερεθιστότητα είναι πιο μόνιμη, είναι πιο συνεχής.  Αυτά τα παιδιά χρειάζονται άμεση και συστηματική ψυχοθεραπεία, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ενδείκνυται και φαρμακοθεραπεία, σύμφωνα πάντα με την καθοδήγηση ειδικού παιδοψυχιάτρου».